تومور چیست؟

تومور، یعنی رشد بی‌دلیل و غیرعادی سلول‌ها. تومورهای خوش‌خیم، برخلاف انواع بدخیم آنها، سرطانی نیستند. این تومورها مانند سرطان به بافت‌های اطرافشان حمله نمی‌کنند. اما تومورهای بدخیم، هنگامی که بر سیستم‌های حیاتی بدن مانند رگ‌های خونی یا سیستم عصبی تاثیر بگذارند، خطرساز خواهند بود. 

اکثر ضایعات پوستی ( مانند کراتوز سبورئیک، درماتو فیبروم و آنژیوم گیلاسی )خوش خیم و بی خطر هستند اما اگر این ضایعات ظرف مدت کوتاهی به تعداد زیاد روی پوست پدیدار شوند ممکن است نشانه بیماری های داخلی مانند بیماری های دستگاه گوارش، اختلالات سیستم ایمنی یا بیماری های بافت همبند باشند. 

دلایل ایجاد تومورهای خوش‌خیم

• سموم محیطی مانند قرار گرفتن در معرض اشعه
• عوامل ژنتیکی
• رژیم غذایی
• استرس
• آسیب ها یا زخم‌های موضعی
• التهاب یا عفونت

 کراتوز سبورئیک یا زگیل پیری

 به آن زگیل سبورئیک یا زگیل پیری نیز می‌گویند، تومور پوستی خوش‌خیمی است که از کراتینوسیت‌ها سرچشمه می‌گیرد. مانند لکه‌های پیری، کراتوزهای سبورئیک نیز با بالا رفتن سن بیشتر دیده می‌شوند.

ضایعات به رنگ‌های مختلف، از رنگ برنزه روشن تا سیاه، ظاهر می‌شوند. شکل آنها گرد یا بیضوی است، در لمس مسطح یا اندکی برآمده است، مانند دلمه‌ای که روی زخم در حال التیام تشکیل می‌شود، و اندازه آن از خیلی کوچک تا قطر بیش از ۲٫۵ سانتی‌متر (۱ اینچ) متغیر است. 

 کراتوز سبورئیک شایع‌ترین تومور خوش‌خیم پوستی است و میزان بروز آن در افزایش مسن افزایش می‌یابد و بین دو جنس تفاوتی ندارد. شیوع آن در افراد با رنگ پوست تیره‌تر کمتر است. بر اساس مطالعات گروههای بزرگ، ۱۰۰٪ بیماران بالای ۵۰ سال لااقل دارای یک کراتوز سبورئیک بودند. شروع آن معمولاً در میانسالی است،

علت کراتوز سبورئیک به خوبی شناخته نشده است. این فرضیه مطرح شده است که از آنجا که کراتوز سبورئیک غالباً در نواحی در معرض نور خورشید بروز می‌کند، نور فرابنفش ممکن است در بیماری‌زایی آن نقش داشته باشد. با این حال، خیلی از اوقات نیز این ضایعات در مناطقی بروز می‌کند که در معرض آفتاب نبوده است. 

تشخیص کراتوز

تشخیص بصری بر اساس منظره«چسبانده شده»، مرواریدها یا کیست‌های شاخی جای گرفته در ساختمان آن صورت می‌گیرد. ضایعات پیگمانته تیره ممکن است به سختی از ملانوم‌های ندولر قابل تشخیص باشند. علاوه بر این، کراتوزهای سبورئیک نازک روی پوست صورت ممکن است حتی با درماتوسکوپی به سختی از لنتیگوی بدخیم قابل افتراق باشد. تا این زمان، استاندارد طلایی در تشخیص کراتوز سبورئیک، بررسی هیستوپاتولوژیک بیوپسی پوست است.

  درمان

کراتوز سبورئیک، جز به لحاظ زیبایی، نیازی به درمان ندارد. از آنجا که، در صورت دستکاری ضایعه، خطر بروی عفونت محلی اندکی افزایش می‌یابد، لذا در مواقعی که ضایعه بر اثر لباس یا جواهرات تحریک می‌شود یا خارش پیدا می‌کند، عموماً برداشت جراحی ضایعه توصیه می‌شود.

ضایعات کوچک را می‌توان با کوتر برقی درمان کرد. ضایعات بزرگ‌تر را می‌توان با الکترودسیکاسیون و کورِت، برداشت تراشیدنی، یا کرایو درمان کرد. در صورتی که برداشت کراتوز سبورئیک به درستی انجام شود، معمولاً اسکار زیادی بر جای نمی‌ماند، مگر در افرادی که پوست تیره دارند. کرایو نیز روشی درمانی است که در آن ضایعات کراتوز سبورئیک با نیتروژن مایع منجمد می‌شود.