منگوله پوستی یا آکروکوردون ( acrochordon) چیست؟

  نوعی تومور خوش خیم کوچک است که در بخش‌هایی که پوست چین می‌خورد و محل سایش پوست  ایجاد می‌شود؛ مانند گردن ، زیر بغل و کشاله ران . منگوله پوستی ممکن است روی صورت و بدن هم پدیدار شود.

منگوله‌های پوستی مقعد ممکن است با بیماری کرون مرتبط باشند. منگوله‌های پوستی عموماً بی‌ضرر و بدون درد هستند و معمولاً با گذشت زمان رشد نمی‌کنند و تغییر شکل نیز نمی‌دهند. اغلب این تومورها بسیار کوچک هستند اما منگوله‌های پوستی با طول ۱٫۳ سانتی‌متر هم دیده شده‌اند . منگوله پوستی در بیشتر موارد روی ساقه‌ای گوشتی به نام پدانکل رشد می‌کند و سطح آن ممکن است صاف یا زمخت باشد. این تومورها متشکل از یک هسته رشته‌ای آوندی و گاهی همراه با سلول های چربی  هستند که توسط  روپوست پوشانده می‌شود. منگوله‌های پوستی ممکن است در اثر ساییده‌شدن به پوشاک ، جواهرات ،اصلاح کردن و درماتیت تحریک شوند.

منگوله‌های پوستی معمولاً کوچکند و ممکن است شبیه به زگیل، خال یا تکه‌های آویزان پوست به نظر برسند. آنها به رنگ گوشتند و ممکن است از نظر رنگ کمی تیره‎تر یا کمی روشن‎تر از پوست نواحی اطراف خود باشند.منگوله‌های پوستی باعث سرطان نمی‌شوند و به سمت سرطانی شدن نیز چرخش نمی‎کنند. 

سبب شناسی

گمان می‌رود این تومورها دراثر ساییدگی پوست به پوست ایجاد می‌شوند زیرا بیشتر در بخش‌های چروکیده پوست دیده می‌شوند. عامل وراثتی نیز ممکن است مؤثر باشد. وجود ویروس پاپیلوم انسانی کم خطر ۶ و ۱۱ در منگوله‌های پوستی دیده شده‌است که در این صورت این تومورها می‌توانند نقش  بیماری زایی داشته‌باشند . شیوع منگوله پوستی ۴۶٪ در جمعیت عمومی است و در زنان بیشتر از مردان دیده می‌شود. قبلاً تصور می‌شد منگوله پوستی با پولیپ کولورکتال مرتبط است؛ اما پژوهش‌های جدید این ارتباط را رد کرده‌اند.

درمان

مانند خال ، برداشتن منگوله پوستی نیز با خطر وخامت محل تومور همراه است. اگرچه این احتمال بسیار کم است، اما برداشتن منگوله پوستی ممکن است در موارد نادر به ایجاد تومور بدخیم بینجامد. برداشتن منگوله پوستی می‌تواند در خانه با استفاده از ابزارهای مخصوص یا توسط پزشک انجام شود. از روش‌های معمول می‌توان به شریان بندی ، فریز، جراحی و لیزر اشاره کرد.